اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)

مگ آیفوم: اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک وضعیت سلامت روان است که می تواند باعث سطوح غیرعادی بیش فعالی و رفتارهای تکانشی شود.

افراد مبتلا به ADHD همچنین ممکن است در تمرکز حواس خود بر روی یک کار واحد یا بی حرکت نشستن برای مدت طولانی مشکل داشته باشند.

بسیاری از افراد بی توجهی و تغییرات در سطح انرژی را تجربه می کنند. برای یک فرد مبتلا به ADHD، این در مقایسه با افرادی که این بیماری را ندارند بیشتر و به میزان بیشتری اتفاق می‌افتد. می تواند تأثیر قابل توجهی بر تحصیل، کار و زندگی شخصی آنها داشته باشد.

هم بزرگسالان و هم کودکان می توانند ADHD داشته باشند. این تشخیصی است که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) به رسمیت شناخته شده است.

• علائم ADHD

طیف وسیعی از رفتارها با ADHD مرتبط است. برخی از موارد رایج تر عبارتند از:

در تمرکز یا تمرکز روی کارها مشکل دارند

فراموشی در انجام کارها

به راحتی پرت شدن

داشتن مشکل در نشستن

قطع حرف افراد در حین صحبت کردن

علائم و نشانه ها می توانند مختص جنبه های مختلف ADHD مانند بیش فعالی، تکانشگری یا مشکل در تمرکز باشند.

• کسی که در تمرکز مشکل دارد ممکن است:

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)

اشتباهات را تکرار کند

جزئیات مبحث مورد مطالعه یا کار در حال انجام را فراموش کند

حفظ تمرکز هنگام گوش دادن، خواندن یا برگزاری مکالمه برایشان سخت است

در سازماندهی وظایف روزانه خود مشکل دارند

مکرراً اشیاء و وسایلی را گم می کند.

به راحتی با چیزهای کوچکی که در اطرافشان اتفاق می افتد حواسشان پرت می شود.

اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، ممکن است برخی یا همه این علائم را داشته باشید. علائمی که دارید به نوع ADHD شما بستگی دارد.

• فهرستی از علائم ADHD رایج در کودکان:

عمدتاً بی توجه است. همانطور که از نام آن پیداست، افراد مبتلا به این نوع ADHD در تمرکز، انجام کارها و پیروی از دستورالعمل ها با مشکل شدید مواجه هستند.

کارشناسان همچنین فکر می‌کنند که بسیاری از کودکان مبتلا به نوع بی‌توجهی ADHD ممکن است تشخیص مناسبی دریافت نکنند، زیرا تمایلی به ایجاد اختلال در کلاس ندارند. منبع معتبر تحقیقاتی نشان می دهد که این در بین دختران مبتلا به ADHD شایع تر است.

نوع غالب بیش فعال- تکانشی: افراد مبتلا به این نوع ADHD در درجه اول رفتار بیش فعال و تکانشی از خود نشان می دهند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

بی قراری

قطع حرف افراد در حین صحبت کردن

نمی توانند منتظر نوبت خود باشند

اگرچه بی توجهی در مورد این نوع ADHD کمتر مورد توجه قرار می گیرد، اما افراد مبتلا به ADHD عمدتاً بیش فعال- تکانشی ممکن است هنوز تمرکز بر روی وظایف را دشوار بدانند.

• نوع ترکیبی بیش فعال- تکانشی و بی توجه: این شایع ترین نوع ADHD است. افراد مبتلا به این نوع ترکیبی از ADHD علائم بی توجهی و بیش فعالی را نشان می دهند. اینها شامل ناتوانی در توجه، تمایل به تکانشگری و سطوح بالاتر از حد متوسط ​​فعالیت و انرژی است.

نوع ADHD شما یا فرزندتان نحوه درمان آن را تعیین می کند. نوع ADHD می تواند در طول زمان تغییر کند، بنابراین درمان نیز ممکن است تغییر کند.

• چه چیزی باعث ADHD می شود؟

علیرغم اینکه ADHD  رایج است، پزشکان و محققان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این بیماری می شود. اعتقاد بر این است که منشأ عصبی دارد. ژنتیک نیز ممکن است نقش داشته باشد.

منبع معتبر تحقیقات نشان می دهد که کاهش دوپامین یک عامل در ADHD است. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که به انتقال سیگنال ها از یک عصب به عصب دیگر کمک می کند. در تحریک واکنش‌ها و حرکات عاطفی نقش دارد.

تحقیقات دیگری حاکی از تفاوت ساختاری در مغز است. یافته ها نشان می دهد که افراد مبتلا به ADHD حجم ماده خاکستری کمتری دارند. ماده خاکستری شامل نواحی مغز است که به موارد زیر کمک می کند:

سخن، گفتار

خود کنترلی

تصمیم گیری

کنترل عضلات

• تشخیص و آزمایش ADHD

هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد شما یا فرزندتان ADHD دارید یا خیر. مطالعه‌ای در سال 2017 بر مزایای یک آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگسالان تأکید کرد، اما بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD را نمی‌توان بر اساس یک آزمایش انجام داد.

برای تشخیص، پزشک علائمی را که شما یا فرزندتان در 6 ماه گذشته داشته اید ارزیابی می کند.

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)

پزشک شما احتمالاً اطلاعاتی را از معلمان یا اعضای خانواده جمع آوری می کند و ممکن است از چک لیست ها و مقیاس های رتبه بندی برای بررسی علائم استفاده کند. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی برای بررسی سایر مشکلات سلامتی انجام می دهند. در مورد مقیاس های رتبه بندی ADHD و آنچه که آنها می توانند و نمی توانند انجام دهند بیشتر بیاموزید.

اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان ADHD دارید، با پزشک در مورد ارزیابی صحبت کنید. برای فرزندتان نیز می توانید با مشاور مدرسه اش صحبت کنید. مدارس به طور منظم کودکان را از نظر شرایطی که ممکن است بر عملکرد آموزشی آنها تأثیر بگذارد ارزیابی می کنند.

برای ارزیابی، یادداشت ها و مشاهداتی را در مورد خود یا رفتار فرزندتان به پزشک یا مشاور ارائه دهید.

• درمان اختلال بیش فعالی

درمان ADHD معمولاً شامل درمان‌های رفتاری، دارو یا هر دو است.

انواع درمان شامل روان درمانی یا گفتار درمانی است. با گفتار درمانی، شما یا فرزندتان در مورد اینکه چگونه ADHD بر زندگی شما تأثیر می گذارد و راه هایی برای کمک به مدیریت آن صحبت می کنید.

نوع دیگر درمان، رفتار درمانی است. این درمان می تواند به شما یا فرزندتان کمک کند تا نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود را بیاموزید.

• داروی ADHD

دو نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD محرک و غیر محرک هستند.

محرک های سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایج ترین داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین عمل می کنند.

• درمان های طبیعی برای ADHD

علاوه بر دارو، چندین راه حل برای کمک به بهبود علائم ADHD پیشنهاد شده است.

برای شروع، ایجاد تغییرات در شیوه زندگی ممکن است به شما یا فرزندتان در مدیریت علائم ADHD کمک کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) موارد زیر را توصیه می کند:

خوردن یک رژیم غذایی مغذی و متعادل

حداقل 60 دقیقه فعالیت بدنی در روز داشته باشید

خواب زیاد

محدود کردن زمان نمایش روزانه از تلفن، رایانه و تلویزیون

• بیش فعالی در بزرگسالان

بیش از 60 درصد از کودکان مبتلا به ADHD هنوز علائم را در بزرگسالی نشان می دهند. برای بسیاری از افراد، علائم بیش فعالی اغلب با افزایش سن کاهش می یابد، اما بی توجهی و تکانشگری ممکن است ادامه یابد.

گفته می شود، درمان مهم است. ADHD درمان نشده در بزرگسالان می تواند تأثیر منفی بر بسیاری از جنبه های زندگی داشته باشد. علائمی مانند مشکل در مدیریت زمان، فراموشی و بی حوصلگی می تواند باعث بروز مشکلاتی در محل کار، خانه و انواع روابط شود.

• آیا بیش فعالی یک ناتوانی است؟

در حالی که ADHD یک اختلال عصبی رشدی است، به عنوان یک ناتوانی یادگیری در نظر گرفته نمی شود. با این حال، علائم ADHD می تواند یادگیری را برای شما سخت تر کند. همچنین، ممکن است ADHD در برخی از افرادی که دارای ناتوانی های یادگیری هستند نیز رخ دهد.

برای کمک به کاهش هر گونه تأثیر بر یادگیری کودکان، معلمان می توانند دستورالعمل های فردی دانش آموز مبتلا به ADHD را ترسیم کنند. این ممکن است شامل دادن زمان اضافی برای تکالیف و تست ها یا ایجاد یک سیستم پاداش شخصی باشد.

منبع: healthline.com